Kolekcja

W zbiorach Muzeum Regionalnego w Sycowie przeważają różnorodne rękopisy i wydawnictwa; w znacznej większości w języku niemieckim. Szczególnie cenne i wyjątkowe są zarządzenia królów pruskich, publikowane po polsku i niemiecku. Dotyczyły ważnych wydarzeń z dziejów książęcej rodziny Bironów (np.: ogłoszenie o ślubie księcia Piotra Birona, czy ogłoszenie o zgonie ks. Jana Ernesta Birona) oraz spraw obyczajowych. Zarówno ich forma jak i treść wskazują, że były wygłaszane z ambony.
W 1734 r. miasto i zamek Syców, duży i mały folwark zamkowy, miasteczko Bralin oraz dziesiątkę wsi kupił Ernst Johann von Biron, hrabia, a od 1737 r. książę Kurlandii. Splot wydarzeń i zawirowań politycznych spowodował, że już w lutym 1741 r. hrabia Burchard Christoph von Műnnich odebrał Bironowi sycowskie wolne państwo stanowe na przeszło 23 lata. Ernst Johann von Biron odzyskał swą własność w sierpniu 1764 r. I odtąd aż do 1945 r. na zamku w Sycowie i okolicznych włościach rządził ród Bironów von Kurland. Rodzina ta wywierała przemożny wpływ na funkcjonowanie miasta i powiatu, a także na życie ludności Sycowa i okolic. Dzięki nim niewielki Syców znany był daleko poza granicami Dolnego Śląska. Wielokrotnie wspierali miasto finansowo. Każdy z książąt władający wolnym państwem stanowym powiększał majątek o kolejne wsie i folwarki, wprowadzał innowacje w uprawach i hodowli oraz ulepszenia techniczne. W 1934 r. Bironowie niezwykle uroczyście świętowali 200-lecie własności wolnego państwa sycowskiego.
W okresie kontrreformacji ewangelicy w sycowskim państwie stanowym utracili wszystkie kościoły. Dopiero w 1736 r. hrabia Ernest Jan Biron uzyskał cesarską zgodę na utworzenie kaplicy ewangelickiej - w jednym ze skrzydeł zamku, naprzeciw dzisiejszego kościoła, na miejscu rozbudowanego i odpowiednio przystosowanego pomieszczenia dawnej wozowni. Natomiast kościół zamkowy został wzniesiony w 1789 r. z woli i na koszt księcia Piotra Birona, dziedzica i następcy Ernesta Jana. Autorem projektu był znany architekt Karl Gotthard Langhans (autor m. in. Bramy Brandenburskiej w Berlinie oraz kościołów w Wałbrzychu, Rawiczu i Dzierżoniowie). Kościół sycowski stanowi masywną, prostokątną bryłę z czterospadowym dachem i przyległą wieżą - prostokątna u podstawy i przechodząca w cylindryczny walec nakryty kopułą. Budowla miała pełnić funkcje zboru parafialnego i kościoła zamkowego, stąd ma dwa wejścia: główne - zwieńczone gładkim, trójkątnym frontem - przeznaczono dla parafian, boczne natomiast łączyło się z książęcym ogrodem. Wnętrze tworzy owalna nawa wypełniona dwiema kondygnacjami drewnianych empor-galerii dla wiernych. Na ołtarzu sycowskiej świątyni znajduje się obraz wniebowstąpienia Chrystusa ufundowany dla kościoła w 1908 r. przez księżną Franciszkę Biron von Curland.
Wskutek działań II wojny światowej powiat sycowski został bardzo zniszczony; w Sycowie straty w zabudowie sięgały ok. 50%. Zamek Bironów był podpalony i ograbiony z kosztowności, został ostatecznie rozebrany. Przetrwało tylko mauzoleum mieszczące się w zrewitalizowanym w 2012 r. sycowskim parku. Mauzoleum to rodzinny grobowiec książęcy wybudowany w latach 1889-1890 przez Gustawa Petera Johannesa Birona von Curland jako jednokondygnacyjna budowla na planie sześcioboku z prostokątnymi aneksami w kształcie absyd przy pięciu bokach z wejściem w szóstym. W 1890 r. została w nim pochowana żona Gustawa oraz ich nowo narodzony syn Karl Ludwig Kalikst. Książę przeniósł tam również trumnę swego ojca z cmentarza przy ul. Kaliskiej oraz dziadka Gustawa Kaliksta i wuja Karla. Autorem projektu budowli był architekt z Wrocławia, Wilhelm Rhenius, a samą budowę realizował mistrz budowlany Weber z Kępna. Projekt parkowego otoczenia mauzoleum opracował inżynier ogrodnictwa R. H. Richter z Wrocławia.
KOLEJNI WŁAŚCICIELE SYCOWA Z DYNASTI BIRONÓW:
Ernst Johann von Biron, Peter Biron, Gustaw Kalikst Biron, Karl Friedrich Biron, Kalikst Biron, Gustaw Peter Johannes Biron, Karl Peter Biron