Żołnierz Monte Cassino, "tata" niedźwiadka Wojtka, nauczyciel.
Anatol Tarnowiecki urodził się w rodzinie nauczyciela 21. grudnia 1907 roku w m. Wojska, pow. Brześć n/Bugiem. Wojskową służbę czynną odbył w latach 1928 – 1930 w 82 pp w Brześciu n/Bugiem. Następnie w latach 1930 –1935 pełnił służbę wojskową jako podoficer zawodowy. Ożenił się - Żona - Kazimiera z domu Denis (1914 - 1939). Małżonkowie mieli trójkę dzieci.
W latach 1935 – 1938 studiował w Szkole Podchorążych w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 6 Pułku Legionów w Wilnie. Tam Anatol Tarnowiecki pełnił służbę wojskową do wybuchu wojny. W Wilnie zamieszkała również jego rodzina. 6 Płk Legionów był to pułk wzmocniony na wypadek wojny, przeznaczony do pierwszego rzutu mobilizacyjnego. Z chwilą zagrożenia wybuchu wojny już 24 sierpnia 1939 roku pułk rozpoczął planową mobilizację. Z chwilą wybuchu wojny pułk toczył ciężkie boje w różnych rejonach wschodniej Polski. W sytuacji agresji ZSRR pułk 18 września otrzymał rozkaz od dowódcy - płk dypl. Jarosława Okulicz-Kozaryna - opuszczenia Wilna, nie podejmowania walki z podchodzącymi wojskami sowieckimi i wycofania się na Litwę. Tam Anatol Tarnowiecki został internowany do 1941 roku - do czasu rozpoczęcia wojny niemiecko - sowieckiej.
Na początku wojny umiera mu żona Kazimiera. Pochowana zostaje w Brześciu n/Bugiem. Tam u dalszej rodziny bez opieki rodziców zostaje 3 ich małych dzieci. Po wybuchu wojny niemiecko - rosyjskiej por. Anatol Tarnowiecki wraz z innymi oficerami zostaje wywieziony do Kozielska. W związku z tworzeniem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR pod dowództwem Andersa, zostaje zwolniony z obozu internowania i skierowany do 15 pp (1941 - 1942).
Wiosną 1942 roku Armia Andersa opuściła Związek Radziecki i wraz z tysiącami polskich cywilów deportowanych do ZSRR po sowieckiej inwazji na wschodnią Polskę w 1939 roku, udała się do Iranu. Por Anatol Tarnowiecki wraz z armią poporzez Iran, Irak, Syrię, Palestynę i Egipt wylądował we Włoszech, gdzie brał udział w walkach na Pogórzu Apenińskim i bitwie o Monte Cassino. Por. Anatol Tarnoiecki w 1942 roku został wyznaczony na dowódcę 3 kopmanii 6 batalionu Strzelców Karpackich, którą dowodził do końca wojny. Został awansowany do stopnia kapitana. Był dwukrotnie ranny - w bitwie o Monte Cassino i w akcji w rejonie Casa de Gatti pomiędzy Anconą i Bolonią. Za udział w walkach we Włoszech zotał odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Monte Cassino, Medalem Wojska, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem za Wojnę Obronną 1939, brytyjską Gwiazdą za wojnę 1939 – 1945 i Gwiazdą Italii.
W Iranie, na stacji kolejowej w Hamadan polscy żołnierze spotkali młodego Irańczyka, który niósł małego niedźwiedzia, osieroconego przez matkę prawdopodobnie zastrzeloną przez kłusowników. Sam chłopiec przyznał, że zamierzał sprzedać niedźwiadka za żywność lub do cyrku. Pośród cywilnych uchodźców była młoda dziewczyna, osiemnastoletnia Irena (Inka) Bokiewicz, krewna generała Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego, która zachwyciła się małym niedźwiadkiem. Namówiła porucznika Anatola Tarnowieckiego, by kupił go dla niej. Tak się też stało. Młody Pers otrzymał za niedźwiadka konserwy, tabliczkę czekolady oraz garść drobnych pieniędzy, co w ówczesnych warunkach i tak było wysoką kwotą. Polacy dorzucili jeszcze nóż wojskowy.
Okres powojenny:
Kpt. Anatol Tarnowiecki do Polski wraca w 1949 roku - po odnalezieniu swoich dzieci. Zamieszkuje w Cieplicach Śląskich Zdrój. Podejmuje pracę jako nauczyciel w Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego Polskiego Związku Zachodniego w Jagniątkowie. Wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego uczy języka rosyjskiego i angielskiego w Liceum Ogólnokształcącym w Cieplicach – Zdroju. W latach 1951 – 1963 rozpoczyna pracę w Powiatowym Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym w Cieplicach. W latach 1963 – 1967 pracuje w zepole Uzdrowisk Polskich - Uzdrowisko Połczyn Zdrój, Uzdrowisko Kamień Pomorski i Uzdrowisko Lądek – Zdrój. W 1963 roku przechodzi na emeryturę. Zmarł 21.sierpnia 1991 roku. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Cieplicach. W roku 2024 Związek Żołnierzy Wojska Polskiego oznaczył jego grób porcelanką ŻOŁNIERZ MONTE CASSINO.
Dokumenty:
