Kosack Katarina ur. 23 czerwca 1872, Szczecin zm. 1945, Jelenia Góra |
Urodziła się w Szczecinie, ale od najmłodszych lat mieszkała w Jeleniej Górze. Pochodziła ze średniozamożnej rodziny, jej ojciec był lekarzem wojskowym (Stabsarzt). W pierwszych latach szkolnych wraz z rodzicami i braćmi mieszkała w wynajętym mieszkaniu przy ulicy Wolności 7 (Warmbrunnerstrasse) przy zbiegu ulic Piłsudskiego i Groszowej. W Jeleniej Górze ukończyła szkołę dla dziewcząt (Höhere Tochterschule) przy ul. Piłsudskiego (Obere Schützenstrasse). W ostatnim roku nauki Katrin Kosack mieszkała przy ul. Powstańców Wielkopolskich (Friedrichstrasse), w Cunnersdorfie ( od 1921 r. w granicach Jeleniej Góry). Wykształcenie artystyczne zdobyła dzięki prywatnym lekcjom rysunku, malarstwa i grafiki. Ukończyła seminarium dla nauczycielek rysunku prowadzonym przez Lette - Verein w Berlinie, który został założony przez Wilhelma Adolfa Lettego w 1865 r. jako związek wspierania pracy zarobkowej kobiet pochodzących ze stanu średniego. Na przełomie wieków, w Berlinie, pobierała prywatne lekcje u Waltera Leistikowa (1865-1908) i Paula Vorganga (1860-1927). W latach 1909 – 1910 studia kontynuowała w Monachium: malarstwo u Melchiora Kerna oraz techniki graficzne u Waltera Zieglera (linoryt, litografię). W czasie I wojny światowej była nauczycielką rysunku w Jeleniej Górze i w Werkenthin-Lyzeum w Cieplicach, jej uczniem był m.in. Günter Grundmann (1892-1976). Kryzys gospodarczy, przede wszystkim inflacja, ograniczyła możliwości finansowe niezamężnej artystki. Po wojnie oprócz działalności artystycznej i nauczycielskiej, zajmowała się konserwacją obrazów na zlecenie Riesengebirgsverien (Związku Karkonoskiego) oraz malarstwem na porcelanie. Malowała nie tylko w Karkonoszach, odbywała liczne podróże w celach artystyczno-studyjnych. Jeszcze przed I wojną światową odwiedziła Petersburg, wyjeżdżała na wyspę Hegoland, do dolnej Nadrenii, a od 1930 r. corocznie, latem lub jesienią, na kilka tygodni do Prus Wschodnich, gdzie jej obrazy znajdowały wielu nabywców. Należała do Stowarzyszenia Artystek w Lipsku. Brała udział w wystawach zbiorowych w Berlinie ( Wielka Wystawa Sztuki, 1912), we Wrocławiu ( Śląskie Wystawy Sztuki: 1899, 1909, 1937, 1941, 1942, 1943), a także w wystawach Stowarzyszenia Artystów św. Łukasza ze Szklarskiej Poręby organizowanych w kościele NMP w Jeleniej Górze (obecnie cerkiew prawosławna) w latach 20. - 30. XX w., chociaż nie była członkiem stowarzyszenia. Znana była ze swoich wędrówek w Karkonosze z całym ekwipunkiem malarskim. Była jedną z pierwszych malarek plenerowych. Najczęściej malowała pejzaże i zabytki z Jeleniej Góry i Karkonoszy oraz kwiaty. Była artystką niezwykle uzdolnioną i wszechstronną. Jej dorobek artystyczny prawdopodobnie został rozproszony lub zniszczony podczas II wojny św. W zbiorach Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze znajdują się dwa pejzaże karkonoskie, jedna akwarela i siedem rysunków:
Literatura:
Prace:Prace - Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze
Hőhne Klara, Katharina Kosack, Wanderer im Riesengebirge, R. 62 (1942), nr 6/7, s. 43. Elżbieta Ratajczak |
Słownik Biograficzny Ziemi Jeleniogórskiej | © Grodzka Biblioteka Publiczna 2006 Jelenia Góra |