Dziennikarz, poeta, twórca tekstów piosenek, artysta estradowy, reżyser, popularyzator wiedzy o Dolnym Śląsku

Jedyne dziecko Andrzeja i Reginy (z domu Wachnicka). Andrzej w czasie II WŚ służył w Armii Krajowej, a po jej zakończeniu imał się różnych zajęć. Matka Tadeusza była w czasie okupacji niemieckiej więźniem obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau (nie zachowały się wzmianki dotyczące numerów obozowych), po wyzwoleniu i dotarciu na Dolny Śląsk zajmowała się gospodarstwem domowym.

Pierwsze lata życia spędził w Mieroszowie, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej. Na początku lat 60-tych wraz z rodzicami zamieszkał w Cieplicach Śląskich-Zdroju, w domu przy ul. Wodnej 10 (budynek obecnie nie istnieje). Tutaj kontynuował edukację oraz zaczął interesować się muzyką i pisaniem. Dorastał w atmosferze katolickiej, głównie za sprawą głęboko wierzącej matki. Za jej namową został ministrantem i przez kilka lat służył do mszy. W tym samym czasie Andrzej Siwek został aresztowany pod zarzutem współpracy z AK i przetrzymywany w więzieniu przy ul. Grottgera w Jeleniej Górze. Po odbyciu kary zostawił rodzinę i na dłuższy czas zerwał kontakty z synem i żoną.

Pomimo dobrych wyników w nauce pojawiły się pierwsze problemy w szkole, związane z trudnym, nonkonformistycznym charakterem, będącymi wynikiem odejścia ojca oraz naciskami matki w kwestii religii. Pod koniec lat 60-tych został wydalony z Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Rycerskiej (obecnie II Liceum Ogólnokształcące im. C. K. Norwida przy ul. Gimnazjalnej), a dalszą edukację kontynuował w trybie wieczorowym.

Pierwsze poważne działania związane z występami i sceną przychodzą z początkiem następnej dekady. W klubie Gencjana, przy Cieplickiej Fabryce Maszyn Papierniczych, Tadeusz wraz z zespołem regularnie ćwiczy repertuar, przygotowując się do występów. Jednocześnie dochodzą nowe obowiązki związane z pracą pielęgniarza w Uzdrowisku Cieplice oraz nauką w szkole wieczorowej. W 1971 spotyka swoją przyszłą żonę. Pasję, pracę, miłość i naukę niejednokrotnie trudno jest połączyć, czemu nierzadko daje upust w skrupulatnie prowadzonych w tym czasie dziennikach. Pod koniec roku 1972, coraz częściej bywa w Zgorzelcu gdzie nawiązuje kontakt z Marianem Szałeckim, twórcą, działającego do 1996 r., Teatru Ziemi Zgorzeleckiej. W marcu 1973 zakończył pracę w Uzdrowisku Cieplice i do roku 1976 zajmował się pracami dorywczymi, często zmieniając miejsce pobytu uchylając się przed odbyciem obowiązkowej służby wojskowej. W listopadzie 1974 przychodzi na świat Sylwia, pierwsza córka Tadeusza.

We wrześniu 1976 objął posadę instruktora amatorskich zespołów teatralnych i estradowych w Domu Kultury „FAMPA”, a od roku 1979 równolegle pracował w Fabryce Maszyn Papierniczych, początkowo jako konserwator, następnie kierownik zakładowego radiowęzła i pracownik kulturalno-oświatowy.

W grudniu 1977, Andrzej Siwek ponownie, na krótko pojawia się w życiu syna. Chory na serce i cierpiący z powodu nałogu ojciec umiera na zawał 3 stycznia 1978, czego świadkiem jest Tadeusz. Jak sam wspominał później, ojciec prawdopodobnie celowo zignorował lekarskie zakazy i postanowił zakończyć życie. To tragiczne zdarzenie zbiega się z innymi problemami związanymi z rozpadającym się pierwszym małżeństwem. Mimo przeciwności Tadeusz pozostaje aktywny w sferze kultury, aktywnie udzielając się w konkursach poezji, przeglądach piosenki autorskiej oraz animując amatorskie grupy teatralne.

W roku 1980 rozpoczyna studia w warszawskiej Akademii Teatralnej na wydziale Reżyserii. Początek lat 80-tych to również aktywniejsza praca w Teatrze Ziemii Zgorzeleckiej z Marianem Szałeckim. W styczniu 1981 ponownie żeni się, a dwa lata później na świat przychodzi druga córka – Natalia. W połowie lat 80-tych regularnie kursuje pomiędzy północnym i południowym krańcem Polski, zajmując się w sezonie letnim animowaniem życia kulturalnego w ośrodkach wypoczynkowych w Łebie i Mrzeżynie, zaś w okresie jesienno-zimowym powraca do Jeleniej Góry. Pobyty nad morzem to również czas na wykorzystanie sportowych talentów – w początkowych latach zatrudniając się w roli ratownika morskiego. Dni spędzone na Bałtykiem, poznani ludzie, kończące się turnusy i nastająca po nich melancholijna cisza są nowym natchnieniem dla licznych wierszy i piosenek napisanych w tamtym okresie.

12 października 1986 po ciężkiej chorobie nowotworowej zmarła matka, Regina. Wkrótce po tym drugie małżeństwo zaczyna się rozpadać i ostatecznie kończy się rozwodem. Koniec lat 80-tych, jak sam pisze w dzienniku z roku 88, to ciąg przemijających chwil, w których stałym elementem jest jeden mianownik – samotność. W 1989 po raz ostatni żeni się, a owocem nowego związku jest dwóch synów – Tomasz (ur. 1989) i Jakub (ur. 2003). Wraz z narodzinami pierwszego syna Tadeusz kończy ostatni sezon nad morzem i na stałe wraca na Dolny Śląsk rozpoczynając pracę reżysera teatralnego w Osiedlowym Domu Kultury na Zabobrzu. Następnym zajęciem, od 1994 roku jest praca w osiedlowej telewizji kablowej, gdzie poznaje zawód dziennikarza, operatora kamery oraz montażysty. Niezależnie od nowej ścieżki zawodowej nadal aktywnie udziela się podczas występów prowadząc festyny, zabawy karnawałowe, występując w recitalach, konkursach piosenki i kabaretach. W 1997 roku rozpoczyna pracę jako redaktor naczelny w telewizji Dami. W pierwszej dekadzie XXI wieku powstaje wiele utworów traktujących o lokalnym folklorze, legendach i ludziach związanych z Dolnym Śląskiem i Jelenią Górą. W 2007 roku Tadeusz współpracuje w projekcie Karkonoskiej Agencji Rozwoju Regionalnego o nazwie „Dolina zamków i pałaców polsko-czeskiego pogranicza”, w którym odpowiada za zdjęcia, przygotowanie merytoryczne oraz pełni rolę narratora. Po zakończeniu projektu kontynuuje ideę przybliżania regionalnych legend i podań tworząc samodzielnie poświęcony im cykl filmów. W ostatnich latach związany był z Karkonoskim Sejmikiem Osób Niepełnosprawnych „KSON” zaproszony do współpracy jako redaktor czasopisma „Niepełnosprawni Tu i Teraz” przez dyrektora sejmiku - Stanisława Schuberta. W wyniku zdiagnozowanego nowotworu skóry i pogarszającego się stanu zdrowia współpracę kończy w 2015 roku.

Tadeusz Siwek zmarł 26 grudnia 2016 roku, pochowany jest w rodzinnym grobie, wraz ze swoją matką, ciotką i kuzynką na cmentarzu w Cieplicach przy ul. Mieszka I.

Filmy

1. Współtwórca 40 filmów w ramach Projektu "Zamki i pałace czesko-polskiego pogranicza" realizowanego w latach 2006-2007 przez Karkonoską Agencję Rozwoju Regionalnego S.A. w Jeleniej Górze i EUROCENTRUM Jablonec nad Nisou s.r.o. "Zamki i pałace czesko-polskiego pogranicza"
2. Siwek, Tadeusz (1951-2016). Diabeł Śnieżnych Kotłów
3. Siwek, Tadeusz (1951-2016). Duch Gór
4. Siwek, Tadeusz (1951-2016). Duch Gór nad Małym Stawem
5. Siwek, Tadeusz (1951-2016). Morle i Walonowie

Wszystkie filmy dostepne są w Jeleniogórskiej Bibliotece Cyfrowej

Spis ilustracji:

1. Tadeusz Siwek - dzieciństwo, fotografia z archiwum prywatnego.
2. Tadeusz Siwek z rodziną, fotografia z archiwum prywatnego.
3. Tadeusz Siwek - dzieciństwo, fotografia z archiwum prywatnego.
4. Tadeusz Siwek, rok 2015, fotografia z archiwum prywatnego.
5. Szpak, Andrzej (dziennikarz). Fotografie, 1991, Jelenia Góra - Studio TV Zabobrze, Tadeusz Siwek pierwszy od lewej. http://jbc.jelenia-gora.pl/publication/44326
6. Strona z dziennika, 1974 r.
7. Siwek, Tadeusz (1951-2016). Tekst, Hiller, Janisław. Muzyka. Kołysanka dla Tomka
8. Siwek, Tadeusz (1951-2016). Niebieskie migdały, rękopis z 1997 r.
9. Siwek, Tadeusz (1951-2016), rękopis wiersza Październik, Jesień 2003 r.
10. List do Tadeusza Siwka od Jeleniogórskiego Klubu Literatów

Tomasz Siwek