Mikulski Tadeusz ur. 1909, Chobotów zm. 1958, Wrocław |
Mikulski Tadeusz (ur.1909 w Chobotowie – zm. 1958 we Wrocławiu), historyk literatury, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1945 roku organizator życia naukowego, kulturalnego i literackiego we Wrocławiu, w okresie pionierskiego rozwoju miasta. Budował od podstaw studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Kierownik Zespołowej Katedry Literatury Polskiej, pracowni oświeceniowej w Instytucie Badań Literackich PAN. Redaktor "Zeszytów Wrocławskich" i "Pamiętnika Literackiego", inicjator powołania Towarzystwa Miłośników Wrocławia. Znawca literatury Oświecenia, patron wieloletnich badań zespołowych nad literaturą stanisławowską. W roku 1920 T. Mikulski, wraz z rodziną przeniósł się do Torunia. Jego pierwsze drukowane prace pojawiły się w roku 1925 ( w wieku 16 lat) w "Pochodni", dodatku do toruńskiego "Głosu Robotnika", która była adresowana do "polskiej młodzieży pracującej". Publikował pod pseudonimem Jagmin lub kryptonimem T.M. Pisał na tematy historyczne, historycznoliterackie, obyczajowe, pisywał też wiersze. Już w gimnazjum zadomowił się w toruńskiej Książnicy im. M. Kopernika, gdzie w świat dawnej książki i literatury wprowadził go Zygmunt Mocarski, dyrektor Książnicy i późniejszy, długoletni przyjaciel. Po maturze synów, w 1927 roku, rodzina Mikulskich przeniosła się do Warszawy, gdzie Tadeusz rozpoczął studia w Uniwersytecie Warszawskim, na Wydziale Filozoficznym w zakresie historii literatury polskiej. Jednocześnie dużo publikował w "Gazecie Warszawskiej", "Myśli Narodowej" i w "Mestwinie", powracając do tematów pomorskich. Jesienią 1929 roku na trzeci i ostatni rok studiów przeniósł się na Uniwersytet Jagielloński, gdzie w czerwcu 1930 roku uzyskał stopień magistra filozofii. W roku 1932 rozpoczął pracę w Bibliotece Narodowej jako bibliotekarz naukowy w Dziale Starych Druków, a jesienią roku 1936, po uzyskania stopnia naukowego doktora, objął stanowisko starszego asystenta seminarium historii literatury polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Korzystając z urlopu naukowego na Uniwersytecie T. Mikulski wraz z żoną Zofią wyjechał na studia do Paryża, jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej. Do czasu wyjazdu do Francji opublikował wiele rozpraw, artykułów, recenzji, edycji tekstów literackich, uprawiał nadal prace w zakresie literatury staropolskiej. W Paryżu studiował polsko-francuskie związki w literaturze Oświecenia. Ostatecznie postanowił, że w badaniach pójdzie w stronę epoki stanisławowskiej: Karpińskiego, Kniaźnina, Bohomolca. Do Polski wrócił latem 1939 roku, a we wrześniu jako dowódca plutonu, brał udział w obronie Warszawy. W maju 1940 roku T. Mikulski rozpoczął pracę w Bibliotece Narodowej (wówczas Państwowej) znowu w Dziale Starych Druków. Równocześnie w latach 1940-1944 prowadził tajne nauczanie na Uniwersytecie Warszawskim (proseminarium historii literatury polskiej z nauk pomocniczych dla I roku studiów polonistycznych). W miarę możliwości kontynuował prace naukowe nad problemami epoki polskiego Oświecenia. Gdy wybuchło powstanie warszawskie, wziął w nim udział w szeregach Armii Krajowej pod pseudonimem Krasicki. 5 października 1944 roku został wzięty do niewoli i skierowany do obozu jeńców Großborn, później Sandbostel i Lubece. Z niewoli powrócił do kraju 1 października 1945 roku i już 18 listopada przyjechał wraz z żoną do Wrocławia. Zajęcia na Uniwersytecie Wrocławskim rozpoczął jako adiunkt Instytutu Historii Literatury Polskiej. W roku 1946 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1954 – profesora zwyczajnego. Kierował, aż do przedwczesnej śmierci w 1958 roku, najpierw Katedrą Historii Starszej Literatury Polskiej, później Zakładem Literatury Staropolskiej, a w latach 1952-1955 całą polonistyką literacką. Życie literackie we Wrocławiu rozpoczęło się w roku 1946 od Czwartków Literackich, które zainicjowała Anna Kowalska, a współorganizatorem był T. Mikulski. W roku 1950 postulował on powstanie Towarzystwa Miłośników Wrocławia, a gdy w 1956 roku jego inicjatywa została zrealizowana, został członkiem założycielem tego Towarzystwa. W roku 1948 tworzył się w Warszawie Instytut Badań Literackich i T.Mikulski, jako jeden z współpracowników PAN został kierownikiem Pracowni Oświecenia we Wrocławiu. Wykształcił dużą grupę młodych filologów zajmujących się problematyką oświeceniową. Zespołom tym nadawano nazwę "szkoły wrocławskiej" lub "szkoły Mikulskiego". Redagował "Pamiętnik Literacki", w latach 1946-1951 wspólnie z prof. Julianem Krzyżanowskim, natępnie w latach 1952-1958 – samodzielnie. "Zeszyty Wrocławskie" wydawał wspólnie z Anną Kowalską w latach 1947-1952, kiedy to kwartalnik został zamknięty. We Wrocławiu godzinami wędrował po mieście szukając miejsc w których bywali bohaterowie wrocławskich epizodów. Tak powstały "Spotkania wrocławskie" (1950), zbiór 29. szkiców historycznoliterackich o znanych ludziach, którzy zostawili ślady we Wrocławiu. (m. in. J. Słowacki, J. I. Kraszewski, K. Ujejski, J. Kasprowicz). Ryszard Kapuściński w listopadzie 2001 roku we Wrocławiu, bohaterem swej mowy, wygłoszonej w Auli Leopoldyńkiej Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas uroczystości przyznawania mu tytułu doktora "honoris causa", dotykającej ważnych spraw i problemów współczesnego świata, uczynił właśnie prof. T. Mikulskiego i jego dzieło "Spotkania wrocławskie". Ostatecznie prace badawcze T. Mikulskiego poszły w dwóch kierunkach: oświecenia i tematów regionalnych, śląskich. Za swą działalność naukową i dydaktyczną otrzymywał nagrody państwowe: zespołową i indywidualną (1951, 1955) i nagrody Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. W roku 1948 został laureatem miasta Wrocławia za zbiór esejów historycznoliterackich "Spotkania wrocławskie" Doceniając zasługi T. Mikulskiego dla miasta, nazwano jego imieniem ulicę na Oporowie, przy której ostatnio mieszkał, jak i salą czytelnianą Zakładu Historii Literatury Uniwersytetu Wrocławskiego. 1 października 1966 roku imieniem Tadeusza Mikulskiego została nazwana Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna we Wrocławiu, a w 1975 roku nadano jego imię Szkole Podstawowej nr 16 we Wrocławiu. Materiały dotyczące Tadeusza Mikulskiego: korespondencja, serwisy fotograficzne, dokumenty dotyczące rodu Mikulskich, nagrania dźwiękowe oraz ekslibrisy znajdują się w zbiorach Działu Dokumentów Życia Społecznego WiMBP we Wrocławiu. Twórczość – wybór (wyłącznie wydawnictwa zwarte)
Bibliografia podmiotowo-przedmiotowa za lata 1925-2005 (wybór)
Źródła:
Katarzyna Zborowska |
Słownik Biograficzny Ziemi Wrocławskiej | © Dolnośląska Biblioteka Publiczna 2009 Wrocław |