Historyk, archiwista, muzealnik, kierownik Muzeum Regionalnego w Jeleniej Górze.

Zbisław Roman Michniewicz urodził się 31.07.1909 r. we Lwowie, jako syn Romana – asystenta kolejowego (zm. 1919) oraz Janiny z domu Neczer – pozostającej przy mężu, zamieszkałych przy ul. Szeptyckich 85 ^[1]. Tu spędził dzieciństwo i młodość. Ochrzczony został w barokowym kościele bernardyńskim pw. św. Andrzeja przy pl. Bernardyńskim (obecnie pl. Soborowy). Od 1784 r. w części sąsiedniego klasztoru mieściło się Archiwum Krajowe Akt Grodzkich i Ziemskich (po 1919 r. Archiwum Ziemskie we Lwowie).

Michniewicz, jak to określił w ankiecie personalnej, „wywodził się z rodziny mieszczańskiej”, dbającej o wykształcenie. Edukację rozpoczął w 4-klasowej szkole powszechnej, w latach 1920-27 kontynuował w 8-klasowym Gimnazjum Humanistycznym im. J. Kochanowskiego (kl. A) ^[2], tam zdał egzamin dojrzałości. W 1928 r. zapisał się na historię sztuki na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza, aby po pewnym czasie przenieść się na historię, specjalizując się w naukach pomocniczych historii. Równolegle ukończył dwuletnie studium plastyki przy lwowskiej Szkole Przemysłowej i naukę rysunku na kursach uczelnianych. W 1937 r. obronił pracę magisterską z zakresu sfragistyki pt. Tłoki pieczętne w zbiorach lwowskich. Blisko dziesięcioletni okres studiowania wynikał z przerw na podratowanie zdrowia i konieczności zarobkowania.

Po studiach podjął działania zmierzające do doktoratu. Brał aktywny udział w organizacji wystaw w Lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Pracował naukowo na rzecz uniwersyteckiego Zakładu Nauk Pomocniczych Historii oraz Archiwum Akt Dawnych miasta Lwowa, w którym poznał młodszą o rok archiwistkę – Eugenię Triller ^[3]. Los zetknął ich później w Jeleniej Górze. Doktoratu nie napisał - pracę naukową przerwał rok 1939.

W czasie wojny, pod okupacją sowiecką, w latach 1940-41 pracował jako rysownik w Spółdzielni Artystów Zachodniej Ukrainy, pod okupacją niemiecką (od listopada 1941 do maja 1942 r.) – w Zbiornicy Archiwów Bankowych we Lwowie. Jednocześnie ukończył specjalistyczny kurs zawodowy, który umożliwił mu podjęcie pracy magazyniera w majątku rolnym Nadycze koło Lwowa, gdzie pozostał do 1944 r.

W 1945 r., podobnie jak większość rodaków, został wypędzony przez władze sowieckie i udał się na zachód. W lipcu pojawił się w Rzeszowie, gdzie przez miesiąc był pracownikiem naukowym Muzeum Ziemi Rzeszowskiej. W sierpniu wyjechał na Dolny Śląsk. Osiedlił się w Cieplicach Śl., którymi – tak jak całą okolicą – był zauroczony. Temu regionowi poświęcił dalsze życia zawodowe. Tu poznał – mieszkającą w Szczęsnowie (Zachełmie) – Wandę Marię Banach z domu Timler, ur. 16.03.1911 r. w Bochni, córkę Adama i Michaliny, z wykształcenia ekonomistkę (do 1939 r. urzędnika bankowego, po 1945 r. pracownika Państwowych Zakładów Przemysłu Mięsnego w Jeleniej Górze), z którą ożenił się 8.01.1947 r. Świadkami na ślubie byli: agronom Zdzisław Timler oraz leśnik Zygmunt Krasicki - obaj z Popław (Podgórzyn) ^[4]. Małżeństwo zamieszkało w Cieplicach przy ul. Parkowej 2. Z poprzedniego związku Wanda Banach miała syna Jerzego. W 1947 r. urodził im się syn Marek.

Michniewicz pracował jako rewident księgowy w Wojewódzkim Urzędzie Ziemskim (sierpień 1945 - marzec 1946 r.), potem w Państwowych Nieruchomościach Ziemskich (do sierpnia 1948 r.), następnie do czerwca 1949 r. był kierownikiem finansowym w Spółdzielni Ceramika. Jednocześnie w latach 1947-49 prowadził, na kursach organizowanych w Sobieszowie przez Ministerstwo Rolnictwa, wykłady z rachunkowości rolnej dla pracowników administracyjnych PGR-ów. Praca nie dawała mu zadowolenia. Pragnął kontynuować badania naukowe. Ponieważ w Jeleniej Górze nie mógł znaleźć odpowiedniego etatu, rozpoczął starania o zatrudnienie we Wrocławiu. Dopiął celu i 1.10.1949 r. został pracownikiem naukowym tamtejszego Archiwum Państwowego. Zapoznał się i wstępnie porządkował niezwykle cenny zbiór akt majątku Schaffgotschów z Cieplic, a zdobyte doświadczenie wykorzystał w późniejszych badaniach dziejów Karkonoszy. Podjął prace naukowo-badawcze ze sfragistyki, które miały zakończyć się dysertacją doktorską – w 1952 r. w Towarzystwie Nauk w Poznaniu przedstawił, liczącą 240 stron, rozprawę pt. Sprawa orła polskiego w dobie Piastów – ale z nieznanych powodów nigdy doktoratu nie zrobił. W 1950 r. przygotował w Archiwum cenną wystawę historyczną pt. Polskość Śląska w dokumencie. Brak możliwości osiedlenia się we Wrocławiu, długotrwała rozłąka z rodziną i problemy zdrowotne sprawiły, iż 31.08.1950 r. powrócił do Cieplic ^[5].

Podjął starania o posadę kierownika w jeleniogórskim Muzeum Regionalnym, którą otrzymał w październiku 1950 r. Pracę rozpoczął od porządkowania miejscowych zbiorów. Sporządził scenariusz pierwszej stałej wystawy, otwartej w 1953 r. W latach 50-tych przygotował szereg wystaw czasowych, wśród których znalazły się: Z dziejów turystyki w Karkonoszach w pierwszej połowie XIX w.(1955); Zabytki architektury i budownictwa w okręgu jeleniogórskim (1957); Dzieje Ziemi Jeleniogórskiej (1958). Przeciwstawiał się stanowczo, trwającemu od 1948 r., wywożeniu zbiorów do innych muzeów. Proces ten został zahamowany dopiero po 1952 r.(...) Michniewicz okazał się pierwszym dobrym, polskim gospodarzem [muzeum]. Za jego czasów uporządkowano zbiory i rozpoczęto prawdziwą działalność merytoryczną ^[6]. Jego zasługą jest przyjęcie przez muzeum jako logo postaci Ducha Gór, według wzoru z mapy Martina Helwiga z 1561 r. (...) Na budynku (...) przy ul. Matejki umieszczono ażurowy kierunkowskaz (metaloplastyka), przedstawiający Ducha Gór, a sam kierownik posiadał imienny exlibris, przedstawiający Władcę Karkonoszy, w krakowskiej czapce z pawim piórem, wykonany przez mistrza linorytu, Józefa Gielniaka ^[7]. Pracą i zaangażowaniem sprawił, iż ta mała placówka stała się jednym z czołowych muzeów na Dolnym Śląsku. Michniewicz wychował grono wybitnych fachowców muzealników, którzy kontynuują jego dzieło.

Podejmował współpracę z różnymi muzeami, m.in. z Muzeum w Łańcucie, do którego zamierzał się nawet przenieść. Podpisał umowę, wg której miał rozpocząć pracę 1.04.1954 r., ale do realizacji nie doszło.

W 1955 r., na zlecenie PTTK, przygotował scenariusz wystawy historycznej na zamku Chojnik; w latach 1958-59 - scenariusz i stałą wystawę w Muzeum w Kamiennej Górze.

Postępująca choroba sprawiła, iż od 24.05.1968 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, a od czerwca rozpoczął starania o rentę inwalidzką. Z pracy w Muzeum odszedł 28.11.1968 r.

W Jeleniej Górze Michniewicz używał tylko imienia Zbisław, sprawiającego wiele kłopotów, zwłaszcza wydawnictwom i redakcjom czasopism, z którymi współpracował. Były to jednak problemy nieistotne, najważniejszym stał się powrót do dawnych pasji. Na Jego biurku pojawiły się ponownie książki z zakresu numizmatyki, sfragistyki, a zwłaszcza heraldyki. Szybko dał się poznać jako ceniony fachowiec w dziedzinie historii i historii sztuki.

Michniewicz podjął badania nad przeszłością Karkonoszy i regionu jeleniogórskiego. Prowadził szerokie studia oparte na materiałach znajdujących się w miejscowym archiwum, do którego dostęp ułatwiła mu niewątpliwie ówczesna kierownik tej placówki (1945-1951), znajoma ze Lwowa – Eugenia Triller. Także z jej następcami współpraca układała się bardzo dobrze, zarówno z Władysławem Korczem (1951-1952) ^[8], późniejszym profesorem historii, jak i Czesławem Margasem (1952-1990) ^[9], długoletnim współpracownikiem w wielu przedsięwzięciach badawczych i edukacyjnych. Michniewicz miał możliwość dokładnego studiowania dokumentów pergaminowych i ich pieczęci, dzięki czemu opracował niezwykle rzetelną monografię jeleniogórskiego herbu ^[10]. Praca stała się podstawą decyzji władz miejskich, które w 1958 r. dokonały zmiany herbu Jeleniej Góry, uznając jego dotychczasową wersję za „zbyt pruską”.

Kolejnym polem zainteresowań Michniewicza stały się dzieje turystyki karkonoskiej. Opierając się na różnorodnych zbiorach ikonograficznych, opracował pionierski temat, który w formie artykułu pt. Szlaki Karkonoszy w dawnej grafice ukazał się w 1957 r. w prestiżowym piśmie górskim Wierchy. Wiele cennych prac naukowych zamieścił w czasopismach warszawskich, wrocławskich, krakowskich, katowickich i oczywiście miejscowych, w tym w Roczniku Jeleniogórskim.

Michniewicz był jednym z założycieli Rocznika Jeleniogórskiego i członkiem zespołu redakcyjnego. W 1 tomie opublikował cenny szkic o najstarszym wizerunku Rzepióra. Pracował nad zawartością wielu kolejnych tomów. Poza działalnością naukową popularyzował również wiedzę o regionie poprzez prelekcje i przystępne artykuły, drukowane m.in. w Nowinach Jeleniogórskich, których był stałym współpracownikiem. Teksty dotyczyły głównie historii turystyki. Jako pierwszy zwrócił uwagę na najstarszy polski (napisany przez Polaka) przewodnik górski – dziełko Rozalii Saulson z 1850 r., poświęcone Cieplicom i Karkonoszom ^[11].

Michniewicz był aktywnym działaczem społecznym. Stał się jednym z pomysłodawców obchodów 850-lecia Jeleniej Góry w 1958 r., wchodząc w skład Komitetu Organizacyjnego uroczystości. Był członkiem założycielem i sekretarzem (od 22.12.1958 r.) Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Jeleniogórskiej (obecnie Towarzystwo Przyjaciół Jeleniej Góry). Jego pomysły i zaangażowanie przyniosły mu uznanie i szacunek nie tylko w Jeleniej Górze - znany był właściwie we wszystkich placówkach naukowych i kulturalnych na Dolnym Śląsku, a także w wielu ośrodkach krajowych.

Uczestniczył w pracach samorządu, będąc przez dwie kadencje (1961-1968) radnym Miejskiej Rady Narodowej w Jeleniej Górze i członkiem Komisji Kultury. Wg Haliny Tobis, ówczesnego kierownika Wydziału Kultury odznaczał się zarówno w pracy zawodowej jak i naukowej wielką sumiennością i poczuciem odpowiedzialności, a także energią i sprężystością w działaniu. Dzięki wysokim kwalifikacjom był szczególnie ceniony jako doradca w rozmaitych akcjach kulturalnych ^[12].

Aktywność zawodowa i społeczna Michniewicza musiała jednak ustąpić wobec choroby. Postępująca niewydolność organizmu odsunęła go najpierw od pracy i twórczości naukowej, wreszcie zabrała z tego świata. Zmarł w swoim mieszkaniu 31.01.1970 r. ^[13], pochowany został na cmentarzu parafialnym w Cieplicach przy ul. Jagiellońskiej. Żona Wanda zmarła 31.12.1974 r. ^[14]

Pomimo znacznych osiągnięć nie doczekał się wielu nagród. Wiadomo tylko, iż 1955 r. otrzymał od Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu Medal X-lecia.

W nekrologu, który ukazał się w Roczniku Jeleniogórskim, działający w Legnicy Tadeusz Gumiński napisał: W tej pasji badacza, bytującego z dala od ośrodków uniwersyteckich ze wszystkimi ich ułatwieniami, Michniewicz na terenie Dolnego Śląska jest zjawiskiem wyjątkowym. (...) Jakże szczęśliwy był los środowiska, w którym Zbisław Michniewicz pracował i szczęśliwe będą te, w których znajdą się historycy, pracownicy i działacze kultury, idący Jego śladami ^[15].

Przypisy:

^[1]Księga adresowa Król. Stoł. Miasta Lwowa. Rocznik 17. 1913 = Adress u. Geschäfts-Handbuch von Lemberg, 17. Jg., 1913, Lwów 1913, s. 283; Księga adresowa król. stołecznego miasta Lwowa, R. 19, 1916, Lwów 1916, s. 213.

^[2]Sprawozdanie Dyrekcji Gimnazjum Państwowego IX Imienia Jana Kochanowskiego we Lwowie za rok szkolny 1921, Lwów 1921, s. 19.

^[3]Patrz: http://jbc.jelenia-gora.pl/dlibra/docmetadata?id=89&from=&dirids=1&ver_id=&lp=1&QI= (dostęp: 18.04.2014); Robert Pieńkowski, Eugenia Triller (14. XII 1904 - 21. IX 1996). "Wiadomości Numizmatyczne", 1997, z. 1/2, s. 110-112.

^[4]Urząd Stanu Cywilnego w Jeleniej Górze, Księga małżeństw USC Cieplice z 1947 r., akt nr 1/1947.

^[5]Archiwum Państwowe we Wrocławiu, Teczka osobowa Zbisława Michniewicza 1959-1950.

^[6]Stanisław Firszt, Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze. Jego rozwój i plany na przyszłość, „Rocznik Jeleniogórski”, t. 37, 2005, s. 239.

^[7]Tenże, Władca Karkonoszy, Schaffgotschowie, Muzeum w Cieplicach i Królestwo Ducha Gór, w: http://www.karkonosze.eu/?site_id=11&art_id=4455 (dostęp: 18.04.2014).Patrz m.in.: Ivo Łaborewicz, Władysław Korcz (4 I 1913 - 8 VII 1997), „Archeion”, t. 101, 2000, s. 353-355.

^[8]Patrz m.in.: Ivo Łaborewicz, Władysław Korcz (4 I 1913 - 8 VII 1997), „Archeion”, t. 101, 2000, s. 353-355.

^[9]Anna Borys, Czesław Margas – zarys przebiegu pracy zawodowej 1952-1990, w: Archiwistyka. Historia. Regionalizm. Czesławowi Margasowi w 50. rocznicę podjęcia pracy w Archiwum Państwowym w Jeleniej Górze, red. I. Łaborewicz, Jelenia Góra 2002, s. 9-12.

^[10]Praca ta została opublikowana dopiero po latach, patrz: Z. Michniewicz, Herb jeleniogórski w świetle dziejów i zabytków kultury, „Sobótka”, t. 30, 1975, nr 1, s. 41-58.

^[11]Z. Michniewicz, Cymes? W Każdym razie ciekawostka, „Nowiny Jeleniogórskie”, 1962, nr 51-52, s. 13.

^[12]Dolnośląski Urząd Wojewódzki we Wrocławiu, Oddział Organizacyjno-Administracyjny, Akta osobowe pracowników PMRN w Jeleniej Górze, teczka osobowa Zbisława Michniewicza.

^[13]Urząd Stanu Cywilnego w Jeleniej Górze, Księga zgonów USC Cieplice z 1970 r., akt nr 36/1970.

^[14]Urząd Stanu Cywilnego w Jeleniej Górze, Księga zgonów USC Cieplice z 1975 r., akt nr 1/1975.

^[15]Tadeusz Gumiński, Roman Zbisław Michniewicz, „Rocznik Jeleniogórski”, t. 8, 1970, s. 161-162.

Zbisław Michniewicz – bibliografia wybranych publikacji:

1. Z dziejów turystyki polskiej w Karkonoszach (na początku XIX w.), „Wierchy”, R. 25, 1956, s. 42-56.
2. Szlaki Karkonoszy w dawnej grafice, „Wierchy”, R. 26, 1957, s. 180-190.
3. Biały orzeł w grobowcu Henryka IV we Wrocławiu, „Roczniki Sztuki Śląskiej”, t. 1, 1959, s. 34-45.
4. Szkic z dziejów turystyki śląskiej w Karkonoszach, „Rocznik Wrocławski”, t. 3-4, 1959-1960, s. 372-392.
5. Zjawiska feudalizmu w symbolice heraldycznej miast śląskich, „Zaranie Śląskie”, 1960, s. 355-368.
6. O wyobrażeniu smoka na pieczęciach, monetach i w heraldyce Piastów, „Wiadomości Numizmatyczne”, t. 4, 1960, z. 1-2, s. 49-62.
7. Szkło zdobione. Z kolekcji jeleniogórskich, Jelenia Góra 1962 [składanka/folder do wystawy].
8. Cymes? W każdym razie ciekawostka, „Nowiny Jeleniogórskie”, 1962, nr 51-52, s. 13.
9. O najstarszym wizerunku Rzepióra z roku 1561, „Rocznik Jeleniogórski”, t. 1, 1963, s. 100-118.
10. Jak wyglądał naprawdę diabeł Karkonoszy, „Nowiny Jeleniogórskie”, 1964, nr 35, s. 5.
11. Ze studiów nad symboliką niektórych wyobrażeń w kulturze doby Piastów, „Wiadomości Numizmatyczne”, t. 9, 1965, z. 1, s. 1-22.
12. [wraz z B. Harasimowiczem i H. Szoką], Zabytki Muzeum jeleniogórskiego w latach 1956-1966, Jelenia Góra 1966 [folder/składanka do wystawy].
13. Ze studiów nad symboliką feudalizmu w heraldyce miast śląskich, „Roczniki Sztuki Śląskiej”, t. 6, 1968, s. 7-31 [rec.: Adam Labuda, „Studia Źródłoznawcze”, t. 15, 1970, s. 274].
14. Węzłowe problemy symboliki w sfragistyce i heraldyce Piastów, „Wiadomości Numizmatyczne”, t. 14, 1970, nr 2, s. 65-89.
15. Herb jeleniogórski w świetle dziejów i zabytków kultury, „Sobótka”, t. 30, 1975, nr 1, s. 41-58.

O Zbisławie Michniewiczu pisali:

1. [nekrolog] Mgr Zbisław Roman Michniewicz nie żyje, „Nowiny Jeleniogórskie”, R. XIII, 5.02.1970 r., nr 6(609), s. 2
2. Tadeusz Gumiński, Roman Zbisław Michniewicz, „Rocznik Jeleniogórski”, t. 8, 1970, s. 166-167.
3. Ivo Łaborewicz, Zbisław Michniewicz (1909-1970), „Skarbiec Ducha Gór”, 2008, nr 2, s. 3

Wykaz wystaw zorganizowanych w Muzeum Regionalnym w Jeleniej Górze za kierownictwa Zbisława Michniewicza:

Oprac. na podstawie:

1. Archiwum Państwowe we Wrocławiu Oddział w Jeleniej Górze, Muzeum Regionalne w Jeleniej Górze, sygn. 2, 3 i 7.
2. Violetta Bujło, Spis wystaw w Muzeum Okręgowym w Jeleniej Górze w latach 1956-1998, „Skarbiec Ducha Góra”, Nr 2(6), 1998, s. 14-15.

• Wystawy stałe
  1. Wystawa stała - bez tytułu, ukazująca: historię, etnografie, szkło i tkactwo regionu - 24.03.1953 r.
  2. "Wnętrze chałupy wiejskiej" - 10.06.1962 r.

• Wystawy czasowe
  1. „Jelenia Góra w grafice i zdobnictwie przemysłu artystycznego” - 3.08.1953 r.
  2. „Malarstwo Repnina w reprodukcjach” - 11.1953 r.
  3. za rok 1954 – brak danych
  4. „Na sudeckich szlakach w pierwszej połowie XIX w.”, nosząca też tytuł: „Z dziejów turystyki w Karkonoszach w pierwszej połowie XIX w.” - 7.05.1955 r.
  5. „Zabytki architektury i budownictwa w okręgu jeleniogórskim” - 25.11.1956 r.
  6. „Dzieje Ziemi Jeleniogórskiej” - 31.08.1958 r.
  7. „Porcelana w prywatnych zbiorach jeleniogórzan” - 10.09.1960 r.
  8. „Zamki śląskie” - 29.03.1961 r.
  9. „Polska współczesna tkanina artystyczna” - 10.06.1961 r.
  10. „Dzieje herbu Jeleniej Góry” - 10.09.1961 r.
  11. „Grafika Gielniaka” - 7.01.1962 r.
  12. „Arrasy i gobeliny wawelskie” - 9.02.1962 r.
  13. „Malarstwo Henryka Krzyżanowskiego” - 5.05.1962 r.
  14. „Współczesne malarstwo wrocławskie” - 1.06.1962 r.
  15. „Śląsk skarbnica polskości” - 10.06.1962 r.
  16. „Piękno Ziemi Jeleniogórskiej” - 9.09.1962 r.
  17. „Z kolekcji jeleniogórskich – szkło zdobione” - 10.09.1962 r.
  18. „Wieś w malarstwie polskim” - 13.11.1962 r.
  19. „Kultura starożytna” - 12.09.1963 r.
  20. „Jeleniogórska pisanka ludowa” - 12.05.1964 r.
  21. „Moja ojczyzna w rysunkach dzieci krajów azjatyckich” - 12.05.1964 r.
  22. „Wystawa filatelistyczna” - 19.09.1964 r.
  23. „Wystawa technik fotografii artystycznej” - 19.09.1964 r.
  24. „Malarstwo jeleniogórskich plastyków amatorów” - 19.09.1964 r.
  25. „Techniki zdobnicze metalu” - 1964 r.
  26. „Wieńce dożynkowe” - 30.11.1965 r.
  27. „Grody słowiańskie w Meklemburgii” - 30.11.1965 r.
  28. „Grafika J. Gielniaka” - 22.05.1965 r.
  29. „Wybór szkła artystycznego” - 22.05.1965 r.
  30. „Śląsk w pradziejach Polski” - 13.07.1966 r.
  31. „X wieków oręża polskiego na Śląsku” - 3.05.1966 r.
  32. „Nabytki muzeum jeleniogórskiego w latach 1956-1966” - 22.09.1966 r.
  33. „Rękodzieło i sztuka” - 16.12.1966 r.
  34. „Twórczość Grottgera” - 16.12.1966 r.
  35. „Pieczęcie Piastów Śląskich” - 1.03.1967 r.
  36. „Wystawa projektów na zabudowę starego miasta w Jeleniej Górze” - 20.04.1967 r.
  37. „Sztuka Dalekiego Wschodu” - 19.09.1967 r.
  38. „Wybór ceramiki dolnośląskiej” - 19.08.1967 r.
  39. „Z dziejów teatru jeleniogórskiego” - 4.06.1968 r.

Materiał ilustracyjny:

• Zdjęcie główne: Zbisław Michniewicz, Fot. Muzeum Karkonoskie.

1. Muzeum ok. 1965 r. Fot. Jan Korpal. Zdjęcie ze zbiorów prywatnych Ivo Łaborewicza.
2. Muzeum ok. 1968 r. Fot. Jan Korpal. Zdjęcie ze zbiorów prywatnych Ivo Łaborewicza.
3. Muzeum ok. 1968 r. Fot. Jan Korpal. Zdjęcie ze zbiorów prywatnych Ivo Łaborewicza.
4. Zbisław Michniewicz - kierownik Muzeum Regionalnego przemawia na otwarciu wystawy 850 lat Jeleniej Góry, 31.08.1958 r. (pierwszy z prawej). Fot. Muzeum Karkonoskie.
5. Zbisław Michniewicz - kierownik Muzeum Regionalnego przemawia na otwarciu wystawy 850 lat Jeleniej Góry, 31.08.1958 r. (pierwszy z prawej). Fot. Muzeum Karkonoskie.
6. Zbisław Michniewicz na otwarciu wystawy Rękodzieło i sztuka. Fot. 1966 r., Fot. Muzeum Karkonoskie.
7. Kolejka do Muzeum. Wystawa - Gobeliny. Fot. 1962 r., Fot. Muzeum Karkonoskie.

Autor - Ivo Łaborewicz