działacz związkowy, społecznik

Mirosław Szerszeń urodził się 02.09.1953 w Leśnej. Jego ojciec, Leon (zm. 1972), pochodził z Polesia (aktualnie Białoruś) a matka, Stanisława (zm. 1980), pochodziła z Żytomierza. Podczas wojny jej rodzina została zesłana do Kazachstanu; jej udało się stamtąd wydostać i wstąpić do wojska, gdzie poznała Leona. Po wojnie zamieszkali w Jeleniej Górze, al. Wojska Polskiego 42/1. Leon był taksówkarzem, pracował też w jakiejś spółdzielni ogrodniczej, razem handlowali też na targowisku warzywami. Wychowywali dwójkę dzieci: Mirka i starszą córkę Elżbietę (ur. W 1952 r. ). Mirek chodził w Jeleniej Górze do Szkoły Podstawowej nr 1 na ul. 22 Lipca 23 (aktualnie Piłsudskiego 23); kontynuował naukę w ZSZ przy Technikum Chemicznym, a następnie w Wieczorowym Technikum Chemicznym, które ukończył w 1976 roku.

Po skończeniu ZSZ przy Technikum Chemicznym w 1971 roku podjął pracę w jeleniogórskiej Jelfie gdzie poznał Barbarę Machajską. Basia przyjechała do Jeleniej Góry po maturze ogólnokształcącej (zdanej w Namysłowie) z Biestrzykowic – małej wsi na Opolszczyźnie. W Mysłakowicach miała krewnych, w Jelfie była praca, więc znalazła się w Jeleniej Górze. Pobrali się i zamieszkali u rodziców Mirka w przedzielonym mieszkaniu z matką Mirka, jego siostrą i jej małżonkiem. Gnieździli się we dwoje w jednym pokoiku, korzystali ze wspólnej z resztą rodziny kuchni. W mieszkaniu nie było łazienki, a toaleta była na korytarzu przy klatce schodowej. Kiedy mama Mirka zmarła, mieszkanie zostało prowizorycznie podzielone na dwa. Każde z rodzeństwa użytkowało po dwa pomieszczenia. W tym mieszkaniu urodziło im się dwóch synów: Janusz (1977) i Aleksander (1978). Pracując w Jelfie poszedł do technikum chemicznego dla pracujących które ukończył, otrzymując świadectwo dojrzałości. W technikum poznał Tadeusza Dzieżyca – obecnie Dyrektora Lwóweckiego Domu Kultury. Tadeusz wciągnął Mirka w środowisko podobnych mu ludzi - plastyków amatorów. Uczestniczył w ich spotkaniach, spełniał się jako twórca robiąc zdjęcia i próbując obraz fotograficzny przetwarzać na różne sposoby. Problemy finansowe młodego małżeństwa, trudności z zaopatrzeniem w materiały fotograficzne spowodowały, że tej swojej pasji nie rozwinął na szerszym forum!

W 1975 roku zmienił pracę i zatrudnił się w Zakładzie Badawczo-Rozwojowym Inżynierii Ochrony Środowiska Politechniki Wrocławskiej (Laboratorium Powietrza) na Zabobrzu, zajmował się tam ochroną środowiska, badał i wdrażał systemy oczyszczania spalin w przemyśle. Jeździł w teren, robił badania zapylenia w całej prawie Polsce. Poznawał przy tym różne miejsca w kraju, bywał na terenie różnych czołowych zakładów produkcyjnych PRL (m. in. w WSK w Rzeszowie, w Hucie Szkła w Krośnie). Podjął również studia na Politechnice Wrocławskiej, których nie ukończył. W czasie sierpnia 1980 zaangażował się w nowopowstały związek „Solidarność”, ale ponieważ Komisja Zakładowa Solidarności na Politechnice Wrocławskiej była we Wrocławiu, to aktywnie działał w tamtym środowisku (był przewodniczącym Komisji Zakładowej). Uczestniczył w strajku w „Gencjanie” w 1981 roku. Uniknął internowania, bo z Politechniki brano z Wrocławia. W czasie stanu wojennego jeździł do Wrocławia na różne demonstracje patriotyczne; działał w strukturach podziemnych „Solidarności”. Jako kolporter prasy i wydawnictw podziemnych był wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa.

Po okrągłym stole, w 1989 roku, silnie zaangażował się w prace Komitetu Obywatelskiego. Wszedł w struktury jeleniogórskiej „Solidarności”, bardzo mocno współpracował z Tadeuszem Lewandowskim który, gdy odbudowały się oficjalne struktury regionalne „Solidarności”, zaproponował Mirka na stanowisko zastępcy Przewodniczącego Zarządu Regionu. Od roku 1990 był pracownikiem i członkiem Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” w Jeleniej Górze; od 1992 odpowiedzialny m.in. za współpracę ze związkowcami z Niemiec, organizator obozów wypoczynkowych dla młodzieży. W 1993 roku był współzałożycielem Międzyregionalnej Rady Związkowej Łaba–Nysa. Odszedł z Zarządu Regionu w roku 1998.

Praca w „Solidarności” mocno go pochłaniała, w działalności związkowej był raczej człowiekiem od czarnej roboty, mniej zajmował się polityką. Ale w 1990 roku zaangażował się w kampanię wyborczą prezydenta Lecha Wałęsy; po wyborach prezydenckich zaczął tworzyć w Jeleniej Górze struktury PC. Oddawał tej nowej organizacji wszystko, nie tylko swój czas i energię ale i domowe środki finansowe (na przykład na wyjazdy na spotkania w Warszawie). Wkrótce jednak wrócił do roboty czysto związkowej.

Miał raczej łagodny charakter, był indywidualistą, nie lubił narzucania mu opinii, chodził własnymi ścieżkami. Interesował się polityką, historią, filozofią, czytał i kupował mnóstwo książek. Jego ulubioną książką było "Sto lat samotności", uwielbiał też Gombrowicza i Stachurę, czytał Jasienicę, Sandauera, lubił zarówno poezję (szczególnie kaskaderów literatury - Wojaczka, Bursę, Grochowiaka), jak i prozę, czy książki historyczne. Do momentu upadku komuny właściwie co weekend zabierał całą rodzinę w Karkonosze. Pasjonat fotografii, miał kilka aparatów fotograficznych (Zenith, Practica, start 66, trochę sowieckich wynalazków), z którymi niemal się nie rozstawał; w swojej ciemni w domu przed rokiem 1989 odbijał w niej nawet kolorowe zdjęcia. Uwielbiał polityczne dyskusje i spory. Był typem ideowca, starał się więc pomagać niemal każdemu, komu mógł. Nie wszedł do Zarządu Regionu „Solidarności” w 1998 roku, a ponieważ jego macierzystego zakładu, skąd się wywodził, już nie było - stał się bezrobotnym. Założył wtedy własną działalność gospodarczą, ale zła koniunktura na rynku usług i problemy ze zdrowiem nie pozwoliły mu na osiągnięcie sukcesu. Zmarł w Jeleniej Górze 16.11.2000 roku na nagły zawał serca; pochowany został na cmentarzu komunalnym w Jeleniej Górze.

zdjęcia:

1. Mirosław Szerszeń, Fot. Kazimierz Piotrowski
2. Mirosław Szerszeń z synem Aleksandrem, Fot. Kazimierz Piotrowski
3. Mirosław Szerszeń z synem Januszem, Fot. Kazimierz Piotrowski
4. Mirosław Szerszeń z synem Januszem, Fot. Kazimierz Piotrowski
5. W gronie bibliotekarzy, Karpacz 1992 r.
6. Mirosław Szerszeń, Fot. Kazimierz Piotrowski
7. Lwóweckie Lato Agatowe, 1998 r., stoją obok żona Barbara i syn Aleksander, Fot. Waldemar Wilk
8. Mirosław Szerszeń w środku, Fot. Kazimierz Piotrowski
9. Mirosław Szerszeń, Fot. Kazimierz Piotrowski

Waldemar Wilk