Trawińska-Słabęcka Danuta ur. 12 stycznia 1939, Wolsztyn zm. 7 stycznia 2008, Jelenia Góra |
Urodziła się 12 stycznia 1939 r. w Wolsztynie. Ojciec Franciszek Trawiński uczestnik walk kampanii wrześniowej (odznaczony Medalem "Za udział w wojnie obronnej 1939") był szanowanym rzemieślnikiem (prowadził zakład cholewkarski), zasiadał w komisjach egzaminacyjnych Izb Rzemieślniczych (przed wojną w Lesznie, po wojnie w Poznaniu i Zielonej Górze), był kapitanem Klubu Motorowego "Unia Wolsztyn" działającego w latach 1947-1950 (później przekształconego w PZMot). Pośmiertnie (w maju 1985 r.) został wyróżniony odznaką Za Zasługi dla Rozwoju Województwa Zielonogórskiego. Pamiątki po działalności Franciszka Trawińskiego (proporzec klubu i fotografie) zostały 1987 r. przekazane do Muzeum Regionalnego w Wolsztynie. Matka – Maria z Barskich zajmowała się domem i wychowywaniem czwórki dzieci. Trzy siostry oraz brat z pierwszego małżeństwa ojca wychowywani byli w atmosferze szacunku dla wiedzy i ambicji zawodowych. Rodzice dbali o ich staranne wykształcenie. Dziewczęta chodziły na lekcje muzyki do hrabianki Mycielskiej do pałacu. Wszystkie dzieci świetnie pływały i uprawiały sporty wodne, (Wolsztyn położony wszak nad dwoma jeziorami). Z rodzicami na motocyklu z "koszem" uczestniczyły w wyprawach po Polsce ze wspomnianym klubem motorowym "Unia Wolsztyn", odwiedzały często Karkonosze i Kotlinę Jeleniogórską, były w gościńcu "Perła Zachodu", który dorosła już Danuta wspominała jako wyjątkowo piękne miejsce. Danuta najbardziej ze wszystkich dzieci podzielała ojcowskie fascynacje sportem motorowym i jak on była wytrawnym kibicem wszelkich zawodów żużlowych, razem jeździli na mecze do Leszna. Pewnie w wyniku tych pasji już w szesnastym roku życia jeździła na motocyklu i miała prawo jazdy. Danuta Trawińska po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczęła naukę w Technikum Rolniczym w Wolsztynie, gdzie zaliczyła też kurs jazdy ciągnikiem. Po 2 latach zdecydowała jednak, że zostanie nauczycielką i zaczęła uczęszczać do Liceum Pedagogicznego w Sulechowie, które ukończyła w 1958 r. W tym samym roku 15 sierpnia podjęła pracę nauczycielki nauczania początkowego w Tuchorzy Starej, później w Siedlcu, dokąd codziennie dojeżdżała z domu rodzinnego w Wolsztynie. Uczyła wtedy również w tzw. "klasach łączonych" typowych dla wiejskich podstawówek w tamtym czasie. W 1962 r. rozpoczęła studia stacjonarne w Instytucie Bibliotekoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Po roku otrzymała pracę w bibliotece Szkoły Podstawowej nr 3 w Wolsztynie. 1964 r. Danuta wyszła za mąż. Po ślubie Stanisław Słabęcki przyjął propozycję pracy w Elektrowni "Turów" i młodzi małżonkowie zamieszkali w Zgorzelcu. Danuta pracowała w bibliotekach szkolnych, najpierw w Szkole Podstawowej nr 3, później w Liceum Ogólnokształcącym. W 1969 r. przyszła na świat ukochana córka Ewa. Od marca 1975 r. do końca czerwca 1979 r. pełniła funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej nr 4 w Zgorzelcu. Uczyła jednocześnie języka polskiego i wychowania obywatelskiego. W 1979 roku podjęła trudną decyzję o rozwodzie z mężem, co zbiegło się z propozycją nowej pracy. Kuratorium Oświaty w Jeleniej Górze doceniając wzorowe kierowanie szkołą w Zgorzelcu zaproponowało Jej stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej nr 14 w Jeleniej Górze. Propozycja ta sprawiła, że wraz z córką zamieszkały na stałe w Jeleniej Górze. W 1983 r. podjęła nowe wyzwanie – Centrum Doskonalenia Nauczycieli ODN w Jeleniej Górze zatrudniło Ją jako doradcę metodycznego. Do obowiązków Jej należało sprawowanie opieki metodycznej nad szkołami ponadpodstawowymi, placówkami opiekuńczo-wychowawczymi i bibliotekami szkolnymi. W latach 1986-1989 dodatkowo (na pół etatu) pracowała w bibliotece Szkoły Podstawowej w Mysłakowicach. Od 1989 r. swą pracę nauczyciela metodyka dzieliła z pracą w bibliotece Zespołu Szkół Budowlanych. Stąd 1992 r. odeszła na emeryturę. Nie zaprzestała aktywności zawodowej. Na pół etatu pracowała w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej, najpierw w Dziale Informacyjno-Bibliograficznym, później w Wypożyczalni Naukowej, aż do r. 1999 (roku restrukturyzacji Biblioteki). Wykładała też bibliotekarstwo w Policealnym Studium Zawodowym przy ZSZ nr 3 "Mechanik" w Jeleniej Górze W okresie pracy zawodowej ciągle zdobywała nowe umiejętności. Każde nowe miejsce pracy traktowała jak wyzwanie ambicjonalne. Starała się być doskonała w tym co robi i , jak twierdzą ci, którzy ją znali, rzeczywiście taka była. Ukończyła kilka kursów dostosowując kwalifikacje do wykonywanej pracy, m. in. dwa roczne kursy dla kierowników bibliotek szkolnych w 1965 i 1966 r., kurs Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych we Wrocławiu dla kadry kierowniczej w 1975 r. Była bardzo dumna z tego, że jako jedna z pierwszych na Dolnym Śląsku zdobyła II stopień specjalizacji zawodowej jako nauczyciel-bibliotekarz, składając 5 marca 1987 r. egzamin, który potwierdził Jej wysokie kwalifikacje zawodowe. Lubiła niezwykle aktywność zawodową i chętnie podejmowała większe przedsięwzięcia. Takim było np. zorganizowanie w powiecie zgorzeleckim spektakularnego konkursu czytelniczego "Tysiąclecie Państwa Polskiego". Jako świetny organizator spełniała się w Oddziale Doskonalenia Nauczycieli koordynując i prowadząc kursy : kurs dla nauczycieli bez kwalifikacji pedagogicznych (1985 r.), kurs dla nauczycieli przedmiotu Informacja naukowa z elementami naukoznawstwa (w l. 1984-1986), kursy wprowadzające do pracy w bibliotece szkolnej (w l. 1986-88). Poprzeczkę swoim podopiecznym stawiała wysoko (sama wszak była perfekcyjna), przez to wyszkoliła wielu dobrych fachowców, inspirując ich do dalszego pogłębiania wiedzy i umiejętności. Była współredaktorką trzech tomów materiałów metodycznych dla nauczycieli "Biblioteka szkolna" wydanych w latach 1985, 1987, 1990, publikując w nich kilka artykułów swojego autorstwa. Opracowała też kilka znakomitych warsztatowo konspektów lekcji bibliotecznych wydanych w czasopiśmie Biblioteka w szkole w 1992 i 1993 r. Pisała do Kurendy i Informatorów Wojewódzkiej Rady Postępu Pedagogicznego. W działalności wydawniczej ODN opracowywała liczne bibliografie dla potrzeb Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie. W l. 1993-1995 nadzorowała organizacyjnie seminaria naukowe, w których sama również uczestniczyła: Biblioteka w systemie oświaty oraz Edytorstwo i wiedza o książce prowadzone przez prof. Jana Trzynadlowskiego dla bibliotekarzy bibliotek publicznych i szkolnych w Karkonoskim Towarzystwie Naukowym i w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej. Swoją pracę seminaryjną Bibliofilstwo: z dziejów sztuki wydawniczo-edytorskiej opublikowała w 1993 w Jeleniogórskim Wydawnictwie Nauczycielskim. Działała na forum Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. Inicjowała wiele przedsięwzięć, aktywizowała i inspirowała twórczo środowisko bibliotekarskie. Była w składzie kolegium redagującego Biuletyn Informacyjny Zarządu Okręgu SBP "Posłaniec". Przez dwie kadencje 1993-1997 i 1997-2001 zasiadała w Zarządzie Okręgu SBP. Wykształciła spore grono bibliotekarzy. Swoją wiedzą, gromadzonym starannie przez lata warsztatem pracy i umiejętnościami służyła wszystkim, którzy podnosili lub uzupełniali kwalifikacje zawodowe. Była prawdziwym autorytetem w środowisku jeleniogórskich bibliotekarzy. Mile wspominają Ją czytelnicy. Odznaczono Ją Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989) i uhonorowano Medalem 70-lecia Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, ale najmilsza Jej sercu była odznaka "Przyjaciel Dziecka" otrzymana od Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w 1979 za pracę społeczną dla dobra najmłodszych. Danutę pasjonowała też historia Jeleniej Góry i okolic. Namiętnie gromadziła wszelkie ciekawostki, śledziła nowości regionalne i chętnie uczestniczyła w prelekcjach czy konferencjach na ten temat. Pracując w Dziale Informacyjno-Bibliograficznym Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej tworzyła kartotekę regionalną. Miała też bliskie kontakty z Towarzystwem Kultury Ziemi Wolsztyńskiej. Była serdecznym i ciepłym człowiekiem. Bardzo angażowała się w sprawy innych ludzi – znajomych, przyjaciół, rodziny. Niosła pomoc zarówno w drobnych jak i ważnych sprawach, intuicyjnie wyczuwając, że pomoc się przyda. W 2005 bardzo dotknęła Ją śmierć starszej siostry Eugenii, a potem szwagra. Danuta "niknęła w oczach". Zachorowała. Przeszła trudną terapię. Publikacje:
Regina Firszt |
Słownik Biograficzny Ziemi Jeleniogórskiej | © Książnica Karkonoska 2008 Jelenia Góra |